Nadat ik Sirkka had mogen martelen vroeg ik me af wat ik zou zeggen als Sirkka mij zou willen martelen. Het idee als vrouw van 42 door een jong meisje van 16 gemarteld te worden. Ik moest er niet aan denken. Toch begon ik er over te fantaseren hoe ik me voor Sirkka moest uitkleden en wat zij met mij zou doen. Hoe zij mij genadeloos zou martelen met de zwepen en met de lange lat en van mijn gekrijs niets zou aantrekken. Nog harder dat ik haar gemarteld had en dat voor een meisje van maar net 16 jaar.
In de tweede week dat ik daar was gingen Emilia en Jakko voor een paar dagen naar Helsinki voor een trouwpartij. Ze vertrokken om 11 uur en meteen daarna kwam Sirkka naar mij toe en zei dat het tijd werd dat ik door haar gemarteld zou worden. Ik moest me meteen helemaal uitkleden en mijn kut en borsten laten zien. Sirkka deed mij een hondenhalsband om en maakte er een lijn aan vast. Het was me meteen duidelijk dat ik door Sirkka niet alleen lichamelijk gemarteld zou worden maar ook geestelijk. Ze was erop uit niet alleen om mij te martelen maar vooral ook mij te vernederen en kleineren en dat ik niets waard was. Dat zij als meisje van 16 een vrouw van 42 kon dwingen zich aan haar te onderwerpen. Ik moest knielen en Sirkka beval me naar buiten te gaan. Op mijn knieën en handen en de lijn strak aangetrokken. Als het haar niet snel genoeg ging kreeg ik een klap met een horsewhip op mijn blote billen.
Ik werd uitgelaten als een hond en we gingen steeds verder van het huis af en ik kon haast niet meer maar pas na twintig minuten gingen we terug. Bij het huis aangekomen maakte Sirkka de lijn vast aan een paal en ging zelf naar binnen. Even later kwam ze terug met bak waaruit ik water kon oplikken. Sirkka zei dat ik niet mocht opstaan en me als een hond moest gedragen. Ongehoorzaamheid zou zwaar gestraft worden. Sirkka verdween naar binnen en kwam pas 2 uur later weer naar buiten en zette een bak met broodkorsten voor me neer. Ik mocht mijn handen niet gebruiken en moest met mijn mond de broodkorsten uit de bak happen. Sirkka maakte foto’s van me en verdween weer.
Twee uur later kwam Sirkka me halen en ik moest aan de lijn terug naar de woonkamer. Daar moest ik knielen op een voetenbankje en voorover buigen. Sirkka vond het prachtig te zien hoe mijn borsten hingen en trok gemeen aan mijn tepels alsof ze me wilde melken. Ik gilde het uit en Sirkka zei dat ik me aanstelde en trok nog harder. Sirkka pakte een dunne stok van bamboe en zwiepte er een paar keer mee. Ze haalde uit en de lat kwam op mijn billen terecht. Ik vloog bijna van de voetenbak af en Sirkka voelde de rode striem op mijn billen. “Hard genoeg?” en voor ik iets kon zeggen kwam de volgende slag nog harder op mijn billen.
Ik smeekte om genade maar Sirkka zei dat ik recht had op het volle pond en de ene na de andere slag kwam op mijn billen terecht. Elke keer na een paar slagen bekeek en voelde Sirkka mijn billen en zei dat ze steeds mooier werden. Ik begon haar uit te schelden maar dat had ik beter niet kunnen doen want ik kreeg voor straf 10 extra slagen boven de 50 waar ik recht op had volgens Sirkka. Eindelijk kwam de laatste slag op mijn billen terecht en moest ik van de voetenbank komen. Sirkka maakte de lijn aan mijn halsband vast en bracht me weer na buiten. Tegen zessen kreeg ik bord spaghetti die ik zonder vork en lepel maar met mijn handen moest opeten. Later kwam met een schoteltje met koffie wat ik kon oplikken.
Om ongeveer 8 uur kwam Sirkka weer naar buiten en bracht me naar een kooi waar vroeger een waakhond gezeten had. Sirkka duwde me er in en maakte de kooi dicht. Staan of zitten was niet mogelijk alleen opgevouwen liggen. “Welterusten Femke, slaap lekker” kreeg ik te horen en weg was Sirkka. Tot overmaat van ramp begon het ‘s nachts licht te regenen en werd ik kletsnat. Pas tegen acht uur de volgende morgen kwam Sirkka mij uit de kooi te bevrijden. “Heerlijk toch Femke, om buiten te slapen in de vrije natuur”. Ik moest weer aan de lijn een werd weer vastgemaakt op het grasveld. Een bak met broodkorsten en een bak met water stonden al klaar. Weer moest ik als een hond aan de lijn een grote wandeling maken en omdat de grond drijfnat was zat ik binnen de kortste keren onder de modder.
Bij terugkomst pakte Sirkka de tuinspuit en spoot me schoon. “Het zonnetje schijnt weer en ben zo weer droog” kreeg ik te horen en Sirkka vertrok. ‘s Middags kreeg ik weer een bak met voer en moest de rest van de dag aan de lijn in de tuin blijven. ‘s Avonds moest ik de kooi weer in voor een lange nacht. ‘s Morgens bekeek Sirkka mijn billen en vond dat er het nog mooier kon. Weer moest ik knielen op het voetenbankje en weer kreeg harde slagen op mijn pijnlijke billen maar nu met een tafeltennisbadje. “Wat kletst dat lekker Femke, vind jij ook niet?” en Sirkka sloeg harder en harder. Na 40 slagen bekeek Sirkka het resultaat en was zij niet helemaal tevreden en kreeg nog 10 hardere slagen op mijn billen. Daarna vroeg Sirkka: “Ik vind het genoeg maar wil jij nog meer. Zeg het maar” hoe durfde ze het te zeggen.
Ik mocht van het voetenbankje komen en voor Sirkka knielen. Ik moest met met handen op mijn hoofd haar bedanken dat zij mij had willen martelen. Ze liet me zo nog een uur lang geknield voor haar terwijl zij een boek las. Sirkka sloeg haar boek dicht en verdween en ik stond op ging naar mijn slaapkamer waar ik huilen uitbarstte.
Met nieuwjaar kreeg ik een brief van Sirkka waarin ze schreef dat zij de foto's had gedeeld met haar klasgenoten. Iedereen zowel jongens en meisjes vonden ze prachtig en beloofden de foto's te delen met hun vrienden en die weer met hun vrienden. 'Je zult wel trots zijn, Femke. Straks heeft half Zweden de foto's waarop ze kunnen zien hoe jij door mij gemarteld word'. Toch ben ik een beetje trots en moet toegeven dat heerlijk was als vrouw door een jong meisje gemarteld te worden.
