Ook ik las op de site wat een meisje en een jongen moesten meemaken toen ze in 1944 drie maanden doorbrachten op een boerderij in Noord-Limburg. Ik als meisje van 17 had ik het moeilijk want ik woonde samen met mijn moeder in Amsterdam.
Alle kinderen in de buurt en op school hadden een vader en ik niet. Als kinderen vroegen waarom ik geen vader had dan zei ik maar dat hij overleden was of voor de oorlog naar het buitenland was gegaan en nu niet meer terug kon. Ik heb verschillende keren aan mijn moeder gevraagd wie mijn vader was maar kreeg steeds geen antwoord. Als ik door bleef vragen werd ze boos. Aan mijn tante Magda vroeg ik het ook maar zij vond dat mijn moeder het moest vertellen. Dus zij wist het wel.
Toen mijn moeder nu alweer meer dan 30 jaar geleden overleed moest ik haar huis leegruimen en kwam ik achter in de linnenkast een koekblik tegen met allerlei foto’s en bidprentjes er in. Maar ook tot mijn verbazing twee treinkaartjes uit 1944. Een van Amsterdam naar Helmond en een van Helmond naar Amsterdam. Het tweede kaartje was zes weken later dan het eerste. Ik ging met het koekblik naar mijn tante en toen ik de treinkaartjes aan haar liet zien was ze wel bereid om te vertellen wat de betekenis daarvan was. Ik was ontzet wat ik te horen kreeg en ook een beetje boos op mijn moeder. Waarom heeft ze het mij zelf nooit verteld. Ik ben zo vrij geweest over wat ik te horen kreeg van mijn tante hieronder weer te geven alsof mijn moeder het zelf verteld.
.......
Ik ben Hermien en ben 1919 geboren uit een katholiek gezin in Amsterdam. Ik werkte als hulp in de huishouding bij de vrouw van onze dokter. In 1994, ik was toen 25 jaar, werd het voedsel steeds schaarser en de dokter kwam op het idee bij zijn familie in Zijlberg, een dorp vlakbij Helmond, te vragen of zij bij boeren onderdak konden verzorgen voor kinderen uit zijn praktijk voor drie maanden. Na drie maanden zou een andere groep kinderen komen. Hij vroeg mij of ik als begeleidster mee wilde gaan met de groep van 16 kinderen van tussen 10 en 13 jaar die op verschillende boerderijen werden ondergebracht. Ik zelf werd ondergebracht bij een boer en boerin met een zoon van 16. Een uitzondering want de meeste gezinnen hadden 8 of meer kinderen. De boerin was niet helemaal 100% want ze ging steeds zitten. Ik hielp haar met het huishouden. In het begin ging ik vaak naar de kinderen die veel last hadden van heimwee.
De boerin was erg blij met mijn hulp en was altijd net als de boer erg vriendelijk voor mij. Alleen met hun zoon Teunis had ik van het begin problemen. Hij was 16 maar leek veel ouder waarschijnlijk omdat hij met zijn vader het land bewerkte. Teunis kon niet laten als hij mij tegenkwam elke keer weer met zijn hand over mijn billen te strijken en zelfs te knijpen. Als ik zei dat dat hij niet doen moest lachte hij me uit. Tegen zijn ouders durfde ik niets te zeggen. Een keer zei hij dat er een beestje op mijn blouse zat en voelde mijn borsten en toen ik boos werd lachte hij me weer uit en zei ook nog: “Dat belooft wat”. Toen ik een keer ging biechten en het tegen de pastoor zei beweerde hij tot mijn verbazing: “Jongens zijn nou eenmaal zo. Je hebt hem zeker uitgedaagd. Het was mijn schuld allemaal”. Ik moest tweemaal de rozenkrans bidden als penitentie.
Een andere keer was ik in de stal en kwam hij naar me toe en ik deinsde terug maar kon niet verder want ik stond tegen een muur. Teunis legde zijn twee handen op mijn borsten. Ik begon te gillen en hij maakte dat hij weg kwam en zei dat ik veel pak had. Hij bedoelde dat ik flinke borsten had. Ook tilde hij een keer van achteren mijn rokje op en gaf me een pets op mijn billen door mijn broekje heen. Was het daarmee maar mee gebleven. Op een zondagmiddag waren zijn ouders buurten op een boerderij aan de andere kant van dorp en was ik met Teunis alleen op de boerderij. Ik zat in mijn kamertje en las een boek dat ik al drie gelezen had want andere boeken had ik niet en op de boerderij waren geen boeken.
Opeens ging de deur open en stond Teunis zonder te kloppen in mijn kamertje. “Meekomen jij” en ik ging met hem mee want ik dacht er iets aan de hand was. Een koe losgebroken of zoiets. Hij nam me mee naar de stal naar een plek waar hooibalen lagen voor de koeien. Tot mijn afgrijzen vroeg hij: “Ben je wel eens gedekt”. Ik had juist een week er voor gezien hoe een stier een koe besprong en met zijn grote zwarte lul bij de koe naar binnendrong. Ik werd boos en zei dat het hem niks aanging. Toen ik 17 was had mijn buurjongen mij verkracht, waar ik nog altijd met afschuw aan terug dacht. “Het wordt anders wel tijd voor je een oude vrijster bent” kreeg ik ook nog te horen. En ook nog: “Ga maar voor me staan en kleed je maar uit en laat jouw borsten en kut maar aan me zien”. Ik werd vreselijk kwaad en wilde hem een klap in het gezicht geven maar hij ontweek die.
Ik dreigde hem om het tegen zijn ouders te zeggen maar weer lachte hij me uit: “Moet je vooral doen. Mij geloven ze en jou niet. Je word teruggestuurd en jullie dokter wordt ingelicht dat jij mij hebt proberen te verleiden”. Wat moest ik doen?. Vooral ook omdat hij zei: “Nou gauw uitkleden anders doe ik het en dan ga je ook nog bij mij over de knie voor een flink pak slaag”. Ik ging overstag hopende dat hij niet aan me zou komen en ging voor hem staan en deed mijn blouse uit en liet mijn rok op mijn voeten vallen. Ik raapte mijn rok op en gooide die met mijn blouse op een andere hooibaal. Toch aarzelde ik om mijn borsten te ontbloten en ze aan hem te laten zien. “Komt er nog wat van?. Ik wil jouw borsten eindelijk wel eens zien”. Ik ontblootte mijn borsten en liet ze aan hem zien. “En nou hup je broekje uit” en na enige aarzeling schoof ik mijn broekje omlaag en liet hem mijn kut zien. Ik wilde nog mijn handen voor mijn kut houden maar ik moest ze om hoog houden.
Ik vond het verschrikkelijk en schaamde me dood als vrouw van 25 helemaal naakt voor een jongen van 16 te moeten staan die onbeschaamd naar mijn borsten en kut keek. Ik moest zelfs in de rondte draaien zodat hij mijn billen ook bekijken kon. Toen ik weer voor hem stond moest ik me voorover buigen. Ik wist dat mijn borsten veel groter zijn als ze hangen. Hij kwam naar me toe en zei dat ik nodig gemolken moest worden en pakte mijn tepels en deed net of hij een koe of een geit molk. En maar lachen. Teunis ging achter me staan en spreidde mijn benen en ik voelde zijn hand over mijn kut gaan en hij duwde zelfs een vinger in mijn kut. “Nou, ik zie het al. Jij moet nodig gedekt worden. Kom er maar af en kniel maar op de hooibaal en buig voorover. Toen ik weigerde pakte hij me beet en trok mij van de hooibaal af. Toen ik weer weigerde om op de hooibaal te knielen werd hij kwaad en pakte mij en ging op een hooibaal zitten en ik kreeg een ongenadig pak slaag op mijn blote billen net zolang dat ik zei dat ik voortaan gehoorzaam zou zijn.
Ik knielde op de hooibaal en boog voorover en spreidde mijn benen en wachtte af wat hij van plan was. Ging hij mij echt dekken en mij verkrachten? Teunis liet zijn lange broek en broekje zakken en liet mij vol trots zijn lul zien die helemaal rechtop stond. Ik smeekte hem mij niet te dekken en te verkrachten maar hij lachte me uit. Hij pakte mijn heupen stevig vast en voelde eerst met zijn vingers in mijn kut. Teunis duwde zijn lul stootsgewijze diep in mijn kut en begon mij te dekken alsof ik een koe of een hondeteef was. Hard en meedogenloos. Na nog geen twee minuten begon hij te schreeuwen en spoot zijn zaad diep in mijn kut. Zijn lul werd slap en hij trok zich uit me terug en mocht ik mijn kleren pakken. Mijn broekje zag ik niet meer die had hij zeker ingepikt.
Op mijn kamertje stortte ik me op mijn bed en huilde en huilde. Toch durfde ik niet naar zijn ouders te gaan en zeggen wat hij gedaan had. Bijna elke avond kwam hij naar mijn kamertje en moest ik me voor hem uitkleden en me laten dekken. Een keer moest ik voor hem knielen en onder dreiging van weer een pak slaag zijn lul in mond nemen er over heen en weer gaan. Later las ik ergens dat ze dat pijpen noemen. Hij kwam klaar en ik rende naar de pomp om mijn mond te spoelen. De dag daarop ging ik weer biechten en kreeg van de pastoor te horen dat het wel mijn schuld moest zijn. “Zoiets doet Sjef niet uit eigen beweging. Ik had het zeker uitgelokt”. Daar kon ik het mee doen.
Op een zondag moest ik weer mee naar de stal bij de hooibalen. Daar stond Hannes de zoon van de broer van onze dokter al op me te wachten. Hannes was maar net 16 jaar. “Hannes is zo goed om jou ook te dekken. Kleed maar voor hem uit en laat hem jouw borsten en kut zien” zei Teunis. Bang weer een pak slaag te krijgen en nu van Hannes ging ik op een hooibaal staan en kleedde me helemaal uit en liet Hannes mijn borsten en kut zien. Hij bekeek en voelde mijn borsten en kut en zei dat ik op de hooibaal moest gaan liggen met mijn billen op de rand. Ik moest mijn knieën optrekken en spreiden. Hannes liet zijn broek en broekje zakken en liet mij zijn lul zien. Hij pakte mijn billen beet en drong in me met zijn lul en begon mij te dekken, zeg maar gewoon te verkrachten. Ook hij kwam binnen de twee minuten klaar en ik moest van Teunis zelfs ook nog dankjewel zeggen.
Twee weken later werd ik niet ongesteld en bleek ik verwachting te zijn. Ik moest het wel zeggen tegen de boerin. De hel brak los en wat ik ook beweerde dat Teunis en Hannes mij hadden gedekt en verkracht, ik werd niet geloofd. Ik had de twee jongens verleid en in verzoeking gebracht. De pastoor en de vader van Hannes werden er bij gehaald. Ik moest bij de pastoor komen waar Teunis en Hannes ook waren. De pastoor beschuldigde mij er van als volwassen vrouw twee onschuldige jongens, kinderen nog haast, verleid te hebben tot het verrichten van handelingen die alleen in het huwelijk zijn toegestaan. Ik had zwaar gezondigd. Ik moest als penitentie voor Teunis en Hannes knielen met mijn handen op mijn hoofd en schuld bekennen dat ik de jongens verleid had, spijt betuigen dat ik ze vals beschuldigd had en om vergeving vragen voor mijn zonden. Wat de huichelaars grootmoedig deden.
Ik werd meteen terug naar Amsterdam gestuurd. Thuis gekomen kreeg ik van mijn vader een pak slaag dat ik weken er na nog voelde. De dokter en zijn vrouw wilden niets meer met me te maken hebben. Ik werd het huis uitgezet en een lieve vriendin met haar man hebben mij opgevangen. Acht maanden later werd mijn dochter Sophie geboren.
Tot zover wat mijn moeder heeft moeten verduren. Ik heb het eerst aan mijn tante Magda laten lezen. Ze vond het verstandig dat ik de meest verschrikkelijkste dingen heb weggelaten die mijn moeder heeft moeten ondergaan in Meiel en daarna in Amsterdam.
