Waarschuwing vooraf: Onderstaand relaas bevat seksueel getinte gewelddadige scènes.
In ‘Mijn kennismaking met sm. 2’ vertelde hoe vastbesloten ik was om nooit meer naar Eva en Peter toe te gaan. Maar hoe langer de tijd voortduurde hoe meer ik er naar verlangde me weer helemaal aan de Peter en Eva en de jongens uit te leveren.
Waar ik tegenop zag was de pijn, pijn dat toch een wezenlijk onderdeel uit maakt van sm. Voor mij is vooral vernedering en seks waar ik naar verlang. Toen ik van Eva hoorde dat de jongens weg waren en zij twee meisjes aangenomen had ging ik overstag en ging weer naar de boerderij. Ik zag meteen dat het grote hondenhok er niet meer stond. Volgens Eva wilde de plaatselijke carnavalsvereniging het ding op een praalwagen zetten met een vrouw met een lijn daaraan vastgemaakt. Alleen zou die vrouw niet naakt zijn anders had zij mij wilde aanbevelen..
Eva leverde me meteen over aan de meiden, Josje en Miriam, allebei 16 jaar. Ik moest voor hen staan en me uitkleden en mijn borsten en kut aan hen laten zien. Josje zette een voetenbankje voor zich neer waarop ik me voor hen knielen moest met mijn handen op mijn hoofd. Mij werd duidelijk gemaakt dat ik te accepteren had wat ook zij met mij wilden. Wat ze begrepen hadden van Eva dat de jongens veel te zoetsappig met mij waren omgegaan. Waar ik behoefte aan had volgens Eva was een harde aanpak zonder enige consideratie. Ik wist nu waar ik aan toe was. Ze pakten hun mobieltjes en maakten uitgebreid foto’s van mij. Zo moest ik lange tijd daar geknield blijven voor dat ik mee moest naar de z.g. martelkamer.
Daar binnen gekomen zag ik meteen de nieuwste aanwinst, een z.g. spaans paard. Een houten kist van onderen breed en hoe hoger hoe smaller en de bovenrand maar een centimeter breed en nog ruw ook. Wat ik wel eens gezien had op een dbsm-video, het meest gruwelijkste en pijnlijkste wat er op dat gebied bestaat. Ik moest erop gaan zitten en het voelde meteen verschrikkelijk aan mijn kut wat nog erger werd toen zij gewichten aan mijn enkels hingen. Ik moest rechtop blijven zitten met mijn handen op mijn hoofd. Josje en Miriam sloegen steeds met een dun stokje op mijn borsten en elke keer gingen mijn handen omlaag om mijn borsten te beschermen. Ik kreeg elke keer met een horsewhip een flinke tik om mijn dijen als straf en doordat ik dan iets verschoof werd de pijn voor mijn kut onverdraaglijk. De meiden hadden geen enkel medelijden met me en lachten me zelfs uit. Zeker 15 minuten lang moest op het paard blijven zitten
Toen ik weer terug was in de kamer van de meiden plaatste Miriam het voetenbankje in de hoek van de kamer en moest er op knielen met mijn gezicht naar hen toe, mijn ogen gesloten en met mijn handen op mijn hoofd. “Waag het niet naar ons te kijken” kreeg ik te horen. Miriam en Josje gingen Stratego spelen en keken steeds of ik niet mijn ogen toch open deed. Toen ik toch een keer mijn ogen open deed zag Josje het meteen. Ik moest van het voetenbankje komen en eerst bij Josje over de knie voor een pak slaag en daarna ook nog bij Miriam. En meteen daarna weer eindeloos de hoek weer in. Ze waren uitgespeeld en ik moest meekomen naar de buitendeur. Ik verwachtte weer naar de varkensstallen te moeten, of hadden ze iets anders bedacht. Ik liep naar buiten en hoorde de buitendeur weer dichtgaan. Ik keek achterom en zag niemand.
Ik probeerde weer naar binnen te komen maar de deur was op het nachtslot. Daar stond ik dan naakt in het donker. Ik probeerde alle deuren maar alle deuren waren op slot, zelfs die van varkensstallen. Ik moest de nacht buiten doorbrengen. Gelukkig was het niet koud. Niet wetende wat me de volgende dag te wachten stond. Ik ging op een bank liggen en ben uiteindelijk in slaap gevallen. Ik had geen idee hoe laat het was toen ik weer wakker werd. Pas na een uur kwam Eva me ophalen. Het was zeven uur.
Het begon weer al vroeg in de ochtend en na het eten van een droge boterham moest ik mee naar buiten. Helemaal achteraan in de moestuin stond nog een kruis waarop de boer toentertijd in de zomer een strooien pop aan vast maakte als vogelverschrikker. Peter had onderaan een dwarsbalk gemaakt om de voeten te ondersteunen. Ik moest daarop gaan staan en met een touw bond hij mijn enkels op elkaar en werden zo vastgebonden aan de paal. Met een trapkrukje bond hij mijn polsen vast aan de dwarsbalk. Met touw bond hij takken met bloemen om me heen maar zo dat vooral mijn borsten en kut zichtbaar bleven. Toen de meiden aan kwamen lopen en mij zo zagen lagen ze dubbel van het lachen en gierden het uit. Ze pakten hun mobieltjes en maakte foto’s van me, van op afstand, van dichtbij en van opzij. Ze liepen naar de schuur waar nog rietstengels voor het dak lagen die overgebleven waren van de renovatie van de boerderij. Met de pluimen ervan gingen over kut en maar vooral over mijn borsten.
Ze gingen weg en lieten mij zo gekruisigd achter. Steeds kwamen er bekenden van Peter en Eva langs die allerlei schunnigheden naar me riepen en het niet konden laten foto’s te maken. Pas tegen de avond werd ik van het kruis afgehaald en na weer een droge boterham en een glaswater moest ik naar de martelkamer. Daar waren ze alle vier aanwezig en ik werd vastgemaakt aan de spreidstangen en stond ik weer als de wieken van een windmolen voor hen. Peter en Eva gingen schuin achter me staan en de meiden schuin voor me met een zweep in de hand. Ik werd op een gruwelijke manier afgeranseld zowel van achteren en van voren. De meiden sloegen me zelfs op mijn borsten en trachtten elke keer mijn tepels te raken. Elke keer dat het lukte lagen ze krom van het lachen.
En weer moest ik de nacht buiten doorbrengen. De volgende ochtend ben ik nadat ze mijn kleren hadden teruggegeven meteen vertrokken. De maandag daarop vertelde Eva dat ze haar baan had opgezegd. Zij ging al haar tijd besteden aan het uitbouwen van het bedrijf. Drie weken later moest ik bij Personeelszaken komen. Daar zat naast de persoonschef mijn eigen chef. Ze lieten mij een folder zien van het bedrijf van Eva en Peter. Binnenin stonden allerlei foto’s van mij, op het Spaanse paard, aangelijnd in het hondenhok, op de pijnbank en hoe ik afgeranseld werd. Op de voorkant stond een foto van mij aan het kruis waarop mijn borsten en kut maar vooral mijn gezicht goed te zien was. Ik schaamde me dood. Ik kon mijn spullen pakken en vertrekken. En weer ben ik werkloos maar nu zonder ww.
Wat moest ik beginnen?
