Elke keer als ik de usb-stick in de lade van het dressoir zie liggen komt alles wat ik heb moeten verduren het jaar daarvoor weer naar boven. Ik had dat ding al lang moeten weggooien. Van de ene dag op de andere met de noorderzon vertrok mijn man met een een jonge meid.
Ik bleef achter met een groot huis en een behoorlijke hypotheek en een maandelijkse annuïteit van over de 1000,00 euro wat ik met mijn salaris niet kon opbrengen. Binnen de kortste keren stond ik drie maanden achter en werd steeds weer lastig gevallen door de bank die dreigde de hypotheek op te zeggen volgens artikel 17.4 van het hypotheekcontract. Ik moest binnen een week minimaal een annuïteit betalen. Ik was ten einde raad en ging naar de personeelsafdeling van het bedrijf waar ik werkte om een voorschot op mijn salaris te vragen. Maar de personeelschef kon daar niet over beslissen en het kon alleen met toestemming van de directeur.
Ik vroeg aan zijn secretaresse of ik met hem zou kunnen spreken en na wat soebatten was het het mogelijk aan het einde van de dag om 5 uur. Precies om 5 uur meldde ik me bij zijn secretaresse en die me aandiende bij de directeur. Een man van een jaar of 40 en volgens mijn collega’s gescheiden. Ik legde uit waarom het ging en vroeg een voorschot op mijn salaris. Daar voelde hij niets voor en wilde me weer wegsturen. Ik bleef aandringen en tot mijn verwondering zei hij: “Voorschotten geef ik niet maar je kunt het mij krijgen als je doet wat ik zeg”. Wat moest ik doen en stemde toe. Tot mijn ontstentenis zei hij: “Ga daar maar staan en kleed je helemaal maar voor me uit”. Natuurlijk weigerde ik en hij wees mij de deur. Ik ging overstag en ging op de door hem aangewezen plek staan. Ik moest iets opschuiven en beginnen. Wat ik niet wist was dat op het bureau van de directeur een camera stond waar hij alles opnam. Er stond ook een kleine beeldscherm zodat hij de camera kon bedienen. Ook de secretaresse had een beeldscherm en kon meekijken hoe ik me ging uitkleden.
Ik deed mijn blouse uit en liet mijn rok zakken en maakte de sluiting van mijn beha los en liet hem mijn borsten aan hem zien. “Ze mogen er zijn” kreeg ik te horen. Ik aarzelde mijn broekje te laten zakken en meteen kreeg ik te horen: “Komt er nog wat van. Doe je broekje uit”. Ik liet mijn broekje zakken en raapte het op liet mijn kut aan weg zien. De directeur wees op mijn sokjes en moest die ook doen. Ik moest helemaal naakt voor hem zijn. “Handen op je hoofd en zo blijven staan”. Hij nam alle tijd om me te bekijken en ik moest me zelfs een keer omdraaien om mijn billen aan hem te laten zien. Na een minuut of twee kwam hij naar me toe en ging achter me staan en sloeg zijn armen om me heen en pakte mijn borsten en even later ging zijn hand over mijn kut. Ik moest van hem voor een tafeltje gaan wat schuin tegenover zijn bureau stond, vooroverbuigen en mijn borsten op het tafeltje leggen en mijn benen spreiden. Hij rommelde wat op zijn bureau zodat ook dat kon opnemen. Hij kwam naar me toe en trok zijn broek en onderbroek omlaag en drong met zijn lul bij me binnen. Hij verkrachtte me met harde stoten en toen ik voelde dat hij klaarkwam probeerde ik hem van me af te duwen. Hij hield me stevig vast en spoot zijn zaad in mijn kut.
De directeur trok zich uit me terug en trok zijn broek omhoog en ging alsof er niets gebeurd was achter zijn bureau zitten. Ik wilde me aankleden en zag dat mijn broekje verdwenen was en ik dorst aan niet hem te vragen het terug te geven. Ik vroeg hem om het geld en hij verwees mij naar zijn secretaresse. Met schaamrood op de kaken meldde ik me bij haar die al klaar stond om weg te gaan. Ze gaf me het geld en vroeg ook nog schaamteloos: “Vond je fijn. Zou je ook niet eens met mij willen?”. Ik maakte dat ik wegkwam. Een paar dagen later riep de secretaresse me bij haar en deed de deur dicht. “Kom eens kijken” en ze wees naar het grote scherm van haar pc. Zij startte een video die ze versneld afspeelde en waarop ik zag hoe ik me uitkleedde, hoe de directeur mij betastte en zelfs hoe ik door hem geneukt werd. “Zou jij het leuk vinden als deze video ook aan anderen op kantoor zou laten zien”.
Ik smeekte haar het niet te doen maar ze lachte me vierkant uit en zei: “Zaterdagavond om klokslag 20:00 uur Pelikaanstraat 47” meer niet. Ze gaf me een usb-stick mee waar de video opstond. Wat moest ik? Met lood in de schoenen meldde ik me op het gegeven adres. De secretaresse, ik zal haar voor het gemak maar Anouk noemen, deed open en nam me mee naar de woonkamer. Anouk ging op bank zitten en zei tegen me “Zo Miriam, kom maar voor me staan en kleed je maar helemaal en laat je borsten en kut maar aan me zien”. Natuurlijk weigerde ik dat te doen en Anouk wees me naar de deur. “Ga maar, je weet wat je te wachten staat”. Ik had geen keus en ging voor haar staan, deed mijn blouse en spijkerbroek uit en maakte de sluiting van mijn beha los, trok die weg en toonde haar mijn borsten. Anouk maakte meteen foto’s van me en bleef dat steeds doen. Na enige aarzeling trok ik mijn broekje en moest het aan haar geven.
Ik vond het verschrikkelijk naakt voor haar te staan en allerlei schunnige opmerkingen te horen kreeg over mijn borsten, billen en mijn kut. Ik moest met mijn handen op mijn hoofd knielen en Anouk liet me zo wel een half uur terwijl zij een glas wijn inschonk en misprijzend naar me keek. Na dat half uur kwam Anouk van de bank en kleedde zich tot mijn verbazing zich helemaal uit en pakte een voorbinddildo en trok die aan. Anouk ging voor me staan en dwong me haar te pijpen wel een kwartier lang. Ik moest opstaan en ze dwong me voorover te buigen Anouk schoof mijn benen uiteen en ik voelde nadat ze weer foto’s had gemaakt, haar hand op mijn kut en drong zelfs met haar vingers in mijn kut en neukte me.
Opeens had ze er genoeg van en ik voelde dat ze me penetreerde met haar ‘lul’ steeds dieper en dieper. Hard en genadeloos neukte ze me terwijl ze de kans nam ook nu nog foto’s van mijn te maken. Zeker 20 minuten ging ze in mij tekeer voordat ze er genoeg van had. “Weet je Miriam, waar ik nu zin in heb? Jou eens een flink slaag te geven op jouw blote billen”. Anouk pakte een soort smalle broodplank en sloeg me genadeloos op mijn blote billen. Tien nee twintig keer kwam de broodplank op mijn billen terecht. Ik mocht me van haar aankleden”, zonder mijn broekje. Voor ik mocht vertrekken kreeg ik te horen: “Wat zullen mijn vriendinnen en sommige lesbiennes op kantoor er wel niet zeggen als zij de foto’s zien. Ze willen vast en zeker ook wel een keer met jou aan de slag”. Wat stond me toch te wachten?
De maandag erop merkte ik dat bepaalde vrouwelijke collega’s me op een typische manier naar me keken en zelfs bij het kopieerapparaat insinuerende opmerkingen maakte. Het werd me teveel en ik meldde me ziek. Zelfs een maand later belde er een vrouw op en vroeg of ik ook op haar speciele avondjes wilde optreden. Ze had de foto’s gezien en van Anouk gehoord dat ik voor alles in was. Ze betaalde goed, zeer goed zelfs. Ik heb meteen de verbinding verbroken en overweeg een nieuw mobieltje te kopen met een ander nummer.