In 2007 was ik een maand of zes naar Nantes in het Franse departement Loire-Atlantique waar het Nederlandse bedrijf waarvoor ik werkte een overname had gedaan. Ik zou daar tijdelijk benoemd worden als directeur om de organisatie te moderniseren en financiële positie van het bedrijf in de gaten houden.
Ik had te maken met de dochter van de oprichter van het bedrijf die de leiding over het bedrijf zou krijgen. Hetgeen afhankelijk was van mijn oordeel over haar geschiktheid. Madame Dumoulin was een echte Française altijd een beetje stijfjes gekleed vriendelijk en afstandelijk. Het was altijd Madame Dumoulin en Monsieur van M., ook na maanden, hoewel wij bijna even oud waren. Ik schatte haar op een jaar of 35 en was ongehuwd. Ik zelf was alweer 5 jaar single.
Ik woonde in het centrum van Nantes op een appartement van mensen die een jaar naar het buitenland waren. Ik had uitzicht op de Loire en op loopafstand van het kantoor waar een twintigtal mensen werkte. De fabriek met een honderdtal mensen stond in een kleine plaats op een paar kilometer van Nantes. De samenwerking met Françoise liet niets te wensen over en ik besloot na 6 maanden aan mijn superieuren voor te stellen haar als directeur aan te stellen. Ik adviseerde wel een Nederlandse controller in functie te laten treden om de financiële positie van het bedrijf op orde te houden. En om een oogje in het zeil te houden.
Ik nodigde Madame Dumoulin uit voor een etentje op een zaterdagmiddag en tot mijn verwondering accepteerde zij mijn uitnodiging. Eerdere uitnodigingen had ze altijd afgeslagen met allerlei, volgens mij, smoezen. Ik had voor 17 uur gereserveerd in een chique restaurant dichtbij mijn woning en ook dicht bij de hare. We hadden een lichte maaltijd met niet te veel wijn en bij het dessert vertelde ik Françoise mijn advies aan mijn superieuren mee en dat zij hiermede instemden. Françoise onderging een metamorfose en stamelde met tranen in haar ogen: “Merci Antoine”. Antoon was zeker te moeilijk voor haar. Zij stelde voor om bij haar thuis deze mededeling te vieren met een glas champagne. Ik kende haar niet meer terug, van een stijve en afstandelijke Française in een vlotte jonge vrouw.
Toen we het restaurant wilden verlaten bleek het hard te regenen en met een paraplu van het restaurant snelden we naar haar appartement. Daar aangekomen haalde ze een fles champagne en een paar glazen. Ik opende de fles en schonk twee glazen in. We proosten op haar aanstaande benoeming tot Directrice Générale. Françoise stond op en zette een cd op met chansons van Barbara. Het eerste nummer was ‘Göttingen’ en toen het tweede nummer begon met het trieste chanson ‘Nantes’
Il pleut sur Nantes Het regent in Nantes
Donne-moi la main Geef mij je hand
Le ciel de Nantes Het is de lucht van Nantes
Rend mon coeur chagrin Die mijn hart verdrietig maakt
stond Françoise op en ging voor me staan en begon zich uit te kleden.
Ik wist werkelijk niet wat me overkwam en keek ademloos toe hoe Françoise haar blouse uittrok en ik een zwarte beha te voorschijn zag komen. Ze maakte de sluiting van haar rok los, schopte haar schoenen weg en liet de rok op haar voeten vallen. Françoise had ook een minuscuul klein zwart broekje aan dat haar kut maar nauwelijks bedekte. Zou ze verder gaan? Ze ging verder en maakte de sluiting van haar beha op haar rug los en trok die weg en toonde mij haar borsten. Françoise had niet al te grote borsten met mooie roze tepels. Ze aarzelde om ook haar broekje uit te doen maar deed het toch. Ze schoof haar broekje omlaag en het viel op haar voeten. Françoise raapte het op en kwam iets naar me toe en gaf mij haar broekje. Ze deed weer een stap achteruit en toonde mij haar naakte lichaam.
Françoise draaide zich wellustig om ook haar billen aan mij te laten zien. Wat verwachtte ze van mij? Françoise kwam naar me toe en reikte haar hand naar mij. Ik stond op en Françoise sloeg haar armen om mijn nek en zoende mij en zei: “Vanavond wil ik helemaal van jou zijn, Antoine”. Meteen begon ze de knoopjes van mijn overhemd los te maken en trok die uit. Meteen daarna knielde ze voor me neer en maakte mijn riem los en de sluiting van mijn broek los. Françoise schoof de rits omlaag en trok mijn broek omlaag. Ze deed mijn schoenen uit en met vereende krachten lukte het ons mijn broek helemaal uit te krijgen. Daar stond ik dan in alleen een broekje voor haar. Françoise voelde door de stof heen mijn ballen en mijn lul die al omhoog begon te komen.
Françoise tilde mijn broekje over mijn lul heen, trok die helemaal uit en legde haar ene hand onder mijn ballen. Met haar andere hand pakte ze mijn lul, schoof mijn vel omlaag, nam mijn lul in haar mond en begon me te pijpen. Maar niet voor lang want ze stond op, pakte mijn hand en nam me mee naar haar slaapkamer. Françoise sloeg het dek van haar bed naar beneden en ging erop liggen. Ze spreidde haar benen en zei op een smekende toon: “Viens Antoine” en ze reikte haar handen naar mij. Ik klom op het bed en knielde tussen haar benen en boog me over haar heen, zoende haar tepels en zoog er aan. Mijn handen gingen omlaag en voelde haar kut die al behoorlijk vochtig was. Met een vinger drong ik bij haar binnen terwijl ik met mijn duim haar klitje bewerkte. Met nog een vinger erbij begon ik haar te neuken net zolang dat ze kronkelend en gillend klaar kwam. Ik liet haar tot rust komen en duwde mijn lul in haar kut en neukte haar met harde stoten.
Toen ik klaar kwam en me uit haar wilde terugtrekken legde Françoise haar handen op mijn billen en ik spoot mijn zaad diep in haar kut. Mijn lul werd slap en ik trok me terug uit haar kut en stond op van het bed. Ik liep naar de woonkamer en kleedde me aan. Haar broekje nam ik mee en ligt nog steeds in mijn nachtkastje. Ik hoorde het chanson van Barbara ‘Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous’, ik moet zeggen heel toepasselijk. Ik vertrok zonder nog naar Françoise om te kijken. De maandag erop was alles weer als vanouds met Françoise, vriendelijk maar afstandelijk. Ik durfde niet te beginnen over wat er zich had plaatsgevonden. Om 10 uur riep ik het personeel bijeen en deed de mededeling dat Françoise definitief tot Directrice Générale werd benoemd. Een applaus volgde. Ik kondigde meteen mijn afscheid aan het einde van die week aan.
De jaren erna ben ik nog verschillende malen naar Nantes gekomen maar nooit durfde ik te beginnen over de ene keer dat ik Françoise geneukt hebt. Twee jaar na mijn eerste bezoek aan Nantes was ik namens het hoofdkantoor eregast bij het huwelijk van Françoise en Dieudonné docent aan het Lycée polyvalent Les Bourdonnières in Nantes. Dieudonné keek me indringend en langdurig aan toen ik het bruidspaar feliciteerde. Had hij weet van het slippertje van Françoise?
Ik kocht een cd met de chansons van Barbara. Elke keer als ik die opzet en het chanson ‘Il pleut sur Nantes’ beluister moet ik denken aan die ene keer dat Françoise zich begon uit te kleden en zich helemaal aan mij gaf. Bij het beluisteren van het chanson ‘Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous’ zie ik weer Françoise naakt voor me liggen terwijl ik haar neuk.
